Sklepik NATURA - naturalne, ziołowe, ekologiczne i najwyższej jakości suplementy i kosmetyki dla zdrowia i urody firmy Nature's Sunshine Products ( NSP ) i innych wiodących producentów

ZASADY ŻYWIENIA W MIAŻDŻYCY

Tutaj znajdziesz opis schorzenia i zalecaną suplementację

Zobacz co na temat miażdżycy podaje Wiem-onet.pl

Odpowiednia dieta w miażdżycy ma spowodować obniżenie poziomu cholesterolu we krwi, zwłaszcza frakcji LDL, obniżenie poziomu trójglicerydów i wzrost poziomu cholesterolu frakcji HDL.
Poziom cholesterolu ogółem i frakcji LDL w surowicy krwi obniżają :

jednonienasycone kwasy tłuszczowe typu"cis" np. oliwa z oliwek tłoczona na zimno, najlepiej z pierwszego tłoczenia tzw. extra virgin i spożywana na surowo
wielonienasycone kwasy tłuszczowe z rodziny omega-6 i przede wszystkim z rodziny omega-3 , które są obecne w takich produktach jak : olej lniany, olej rzepakowy, olej z pestek winogron - wszystkie tłoczone na zimno, więc powinny być spożywane na surowo, orzechy, ryby
węglowodany złożone ( np. warzywa )
błonnik, szczególnie frakcje rozpuszczalne w wodzie zwłaszcza z owoców cytrusowych, jabłek, płatków owsianych, roślin strączkowych
witaminy antyoksydacyjne jak E, C, beta-karoten

Poziom cholesterolu ogółem i frakcji LDL w surowicy krwi podnoszą :

kwasy tłuszczowe nasycone ( zwierzęce , kokosowe, palmowe )
kwasy jednonienasycone w formie "trans" (np. margaryny twarde)
otyłość

W dziennym jadłospisie osoby z miażdżycą powinny znaleźć się :
- wielonienasycone kwasy tłuszczowe ( tzw.niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe NNKT, których nasz organizm nie potrafi syntetyzować i muszą być dostarczane z pożywieniem ) w ilości ok.8% energii ogółem,
- jednonienasycone kwasy tłuszczowe w ilości 10-15% energii ogółem
- nasycone kwasy tłuszczowe np. masło w ilości max.6% energii ogółem
Razem tłuszcze nie powinny przekraczać 25% energii ogółem.
- białko powinno stanowić 10-15% energii ogółem
Białko nasion strączkowych, zwłaszcza soi, ma działanie obniżające poziom cholesterolu. Powinny to być węglowodany złożone ( warzywa, kasze ), a nie węglowodany proste takie jak sacharoza czy fruktoza, a więc wszelkie słodycze i duża ilość słodkich owoców nie powinny się znajdować w diecie ( cukry proste < 10% energii ogółem).
Należy unikać alkoholu i produktów bogatych w cholesterol ( śmietana, sery, jaja, mięso, zwłaszcza podroby, tłuszcze zwierzęce, ryby tłuste).
Na temat jajek zdania są podzielone : zjadanie jajek w połączeniach z węglowodanami zwłaszcza z cukrem, mąką owocami czy tłuszczem nasyconym ( wypieki, desery, tłuste mięsne dania ) powoduje wzrost cholesterolu - wtedy jedynie 1-2 jajka na tydzień są dozwolone, natomiast jadanie samych jajek np. na miękko może obniżać cholesterol - wtedy można zjadać codziennie jedno jajko, a nawet więcej.
Techniki kulinarne, które powinny być stosowane przy miażdżycy to gotowanie, gotowanie na parze, pieczenie. Jeśli jest konieczne smażenie, to w małej ilości tłuszczu olejów jednonasyconych np. na oliwie z oliwek ( do smażenia nie musi być z pierwszego tłoczenia).

Przykładowy jadłospis dla chorego z miażdżycą, otyłością, cukrzycą.

Dieta niskoenergetyczna, w cukrzycy i miażdżycy dla kobiety w średnim wieku , wzrost ok.165 cm, z nadwagą ok.18 kg

I Śniadanie : Ryż z jabłkiem i rodzynkami z twarożkiem z miodem
maślanka 0,5% 150g
ryż brązowy - ok.2 łyżek po ugotowaniu - 80g
rodzynki 2,5g
ser twarogowy chudy 100g
jabłko 100g
miód 5g
jogurt naturalny np.bałkański - 1 łyżka 20g
II Śniadanie : pieczywo chrupkie Wasa, sałatka z pomidorów z cebulką i serem feta
2 kromki pieczywa Wasa 20g
ser feta 30g
pomidory 100g
cebula 50g
herbata zielona 250ml
Obiad : kasza jaglana, z pestkami słonecznika, dyni, kiełkami z soi, zieloną pietruszką, brukselka w sosie beszamelowym z parmezanem
kasza jaglana - 4 łyżki po ugotowaniu - 72g
masło 5g
zielona pietruszka 10g
mąka pszenna 500 20g
brukselka 150g
nasiona słonecznika 2,5g
pestki dyni 2,5g
soja kiełki 5g
mleko 0,5% 100g
parmezan 5g
Podwieczorek : sok z marchwi
sok z marchwi 250ml
Kolacja : pasztet z pieczarek i z soczewicy, sos tatarski
pasztet z pieczarek 125g
chrzan 15g
majonez domowy słonecznikowy 5g

ZASADY ŻYWIENIA W CUKRZYCY

Większość chorych na cukrzycę cierpi na otyłość, stąd dieta musi być nisko energetyczna dostosowana do istniejącej nadwagi.
Dieta redukcyjna z ograniczeniem dziennym kalorii na poziomie 500-700 kalorii spowoduje spadek wagi 0,5-1 kg na tydzień, co pozwala na stopniowe dojście do należnej masy ciała nieraz w długim okresie czasu, ale nie powinien przy takim odchudzaniu wystąpić później efekt jo-jo.
Charakterystyczne dla diety cukrzycowej są ograniczenia spożycia tłuszczów ( zwłaszcza zwierzęcych) i węglowodanów, szczególnie prostych.
Spożycie tłuszczów, podobnie jak w miażdżycy, powinno być na min.poziomie 20-25% całodziennego zapotrzebowania na energię. Również pozostałe zalecania dla miażdżycy mają zastosowanie przy cukrzycy. Tu dodatkowo jeszcze należy ściśle przestrzegać ograniczenia spożycia węglowodanów łatwo przyswajalnych ( cukrów prostych : cukier buraczany,słodycze, miód, dżemy, owoce zawierające duże ilości fruktozy jak śliwki, gruszki czy winogrona, słodkie napoje itp ), zwłaszcza w połączeniach z tłuszczami ( torty, ciasta, kremy, czekolady itp ).
Jednak nie wolno dopuścić by w diecie chorego na cukrzycę było za mało węglowodanów. Przy za małym ich spożyciu powstają w organizmie związki ketonowe mogące doprowadzić do śpiączki cukrzycowej. Poza tym wzrasta wtedy zagrożenie miażdżycowe.
Zawartość węglowodanów w diecie chorego na cukrzycę powinna wynosić w zależności od stanu i wieku chorego 140-400g na dobę.
Niską ilość zaleca się chorym w starszym wieku, otyłym, wyższą młodym czy aktywnym fizycznie.
Osoby chore na cukrzycę powinny spożywać warzywa i owoce z tzw.niskoglikemicznej grupy ( o niskim IG ).
Warzywa : różne kapusty, kalafiory, ogórki, szpinak, sałata, pomidory, papryka, rzodkiewka, rabarbar, grzyby.
Owoce : cytryny, grajpfruity, jeżyny, maliny, morele, porzeczki, truskawki, żurawiny.
Agrest, ananas, brzoskwinie, czarne jagody, czereśnie, gruszki, jabłka, mandarynki, pomarańcze porzeczki czarne, wiśnie mają już wyższy indeks IG.
Banany, śliwki, winogrona, owoce suszone posiadają wysoki indeks IG.
Ogólnie w diecie cukrzycowej owoce powinny występować w ilości max.250-300g na dobę.
Udział białka w diecie cukrzycowej nie powinien przekraczać 10-15% energii ogółem. Zwiększenie ilości białka jest niepożądane, gdyż prowadzi do zwiększenia przepływu krwi przez nerki, hiperfiltracji i powiększenia nerek, co może prowadzić do ich uszkodzenia i niewydolności ( hiperfiltracja jest stymulowana zwiekszonym poziomem glukozy we krwi).
Dlatego zaleca się raczej obniżenie podaży białka do 0,5g /1 kg należnej masy ciała.

DIETA MAŁOBIAŁKOWA

Dieta małobiałkowa nie pokrywa pełnego zapotrzebowania na ten składnik pokarmowy.
Podstawowym zastosowaniem diety o ograniczonej podaży białka są choroby nerek jak np. niewydolność nerek w stanach skąpomoczu i bezmoczu, zapalenie kłębuszków nerkowych, przewlekła niewydolność nerek, choroby wątroby np. marskość w okresie jej niewydolności i w śpiączce wątrobowej.

Jak sobie pomóc w wypadku schorzeń dróg moczowych na tle bakteryjnym czytaj TUTAJ

Do objawów chorych nerek należą :
- krwiomocz
- obrzęki ( obrzęk brzuszny może występować też przy marskości wątroby )
- białko w moczu ( może być również spowodowane nadciśnieniem, cukrzycą czy infekcją paciorkową nerek )
Najczęściej stosowane poziomy podaży białka :
- duże ograniczenie : 0,3-0,5 g / kg masy ciała
- średnie ograniczenie : 0,6-0,7 g / kg masy ciała
- małe ograniczenie : 0,8-0,9 g / kg masy ciała
W stanach najcięższych, do czasu uzyskania poprawy, przez 2-3 dni można stosować dietę całkowicie pozbawioną białka.
Celem żywienia w chorobach nerek jest :
- uzyskanie poprawy klinicznej
- dostarczenie odpowiedniej ilości energii
- zapobieganie gromadzeniu się we krwi zbędnych produktów przemiany materii np. mocznika
- zapewnienie równowagi wodno-elektrolitycznej i kwasowo-zasadowej, których kontrola jest ograniczona przez upośledzoną czynność nerek.
Żywienie dietetyczne nie jest w stanie zastąpić programu dializującego lub przeszczepu nerek w przewlekłej chorobie tego narządu.
Może zachodzić potrzeba kontroli podaży płynów i elektrolitów.
Podaż białka jest ustalana przez lekarza, dietetyk planuje jedynie odpowiednie racje pokarmowe.
Ilość białka jest ustalana wg zapotrzebowania chorego orz wg tzw. ilości tolerowanej i podstawą do wyznaczania normy minimalnej jest ilość białka utrzymującą równowagę azotową ustroju ( tyle samo białka jest wchłaniane co wydalane ).
Zalecana norma minimalna jest wyznaczana przez powiększenie normy minimalnej o 60% czyli o tzw. margines bezpieczeństwa, a następnie skorygowanie tej wielkości do ilości białka tolerowanego przez organizm.
W praktyce oznacza to przyjęcie pewnego kompromisu między wartością obliczoną ( zalecaną normą minimalną ) a wartością tolerowaną.
Przyjęte kryterium tolerancji zależy od istoty stanu patologicznego:
1. w przypadku przewlekłego zapalenia nerek są to wskaźniki przemiany białkowej np. stężenie mocznika czy potasu we krwi czy stopień nasilenia kwasicy metabolicznej.
2. w przypadku niewydolności wątroby kryterium tolerancji zależy od stężenia amoniaku we krwi.
Duże obniżenie podaży białka nie pokrywa min. zapotrzebowania ustroju na ten składnik i prowadzi do :
- ujemnego bilansu azotowego
- utraty masy ciała
- zmniejszenia masy mięśniowej
- zmniejszenia syntezy związków biologicznie czynnych np. enzymów, hormonów, przeciwciał
- do większej podatności na zakażenia
Wraz z upływem czasu, w związku z ograniczeniem podaży białka, ustala się nowa równowaga azotowa, przy podaży białka znacznie niższej od min. fizjologicznego.
Jednak taka podaż białka nie zapewnia regeneracji i sił obronnych organizmu.
Jednym ze sposobów zapobiegania ujemnemu bilansowi azotowemu w diecie małobiałkowej jest wzbogacenie tej diety przez ketokwasy, które są prekursorami odpowiednich aminokwasów egzogennych.

W diecie małobiałkowej 2/3 białka powinno być pochodzenia zwierzęcego.
Powinno się ograniczyć białko roślinne w takich postaciach jak :
- pieczywo żytnie
- makaron
- kasze gruboziarniste
- płatki
Zwiększyć natomiast należy spożycie produktów pochodzenia roślinnego o bardzo małej zawartości białka, tak aby były jedynie źródłem węglowodanów.
Podaż energii powinna być zgodna z zapotrzebowaniem co pozwala na pełne wykorzystanie małych ilości białka na cele budulcowe a nie energetyczne.
Tłuszcz powinien stanowić mniej niż 30% podaży energii ogółem czyli ok. 1g / kg masy ciała ( spożycie tłuszczu może być mniejsze od ilości planowanej ze względu na mniejszą tolerancję potraw tłustych)
Węglowodany powinny stanowić 50-70% energii ogółem
Zalecane źródła węglowodanów to :
- skrobia pszenna i ziemniaczana
Zaleca się pieczywo o zawartości białka 0,8 g/100g produktu
- warzywa i owoce w ilości co najmniej 1/2 kg dziennie ( nawet do 1,5 kg ) podawane głównie w formie przecierów
- ziemniaki i miód
Błonnik powinien być ograniczony od 10 do 15 g na dobę ( chodzi o spowolnienie trawienia )
Poziom białka ustala lekarz
Dieta niskobiałkowa powinna być dietą lekkostrawną

Produkty zalecane :

pieczywo bezbiałkowe
skrobia pszenna i ziemniaczana

masło
śmietanka
oliwa z oliwek
oleje słonecznikowy, rzepakowy, sojowy

ziemniaki
sałata, szpinak
marchew, pietruszka
seler, pory
buraki, dynia
koper, ogórki
rzodkiewka
szparagi
pomidory

owoce bez skórek - przeciery

miód
dżem, marmolada
galaretki
cukierki
cukier

zielona pietruszka
wanilia, sok z cytryny
liść laurowy

Produkty zalecane w ograniczonych ilościach :

pieczywo pszenne
mąka pszenna
mąka kukurydziana
kasza manna, jęczmienna
kasza kukurydziana

mleko
kefir
jogurt
twaróg

jaja całe i białka
żółtka do zaprawiania zup

cielęcina, wołowina
chudy drób, chude ryby
chude mięsa i wędliny

fasolka szparagowa
groszek zielony

Produkty przeciwwskazane :

pieczywo razowe i żytnie
mąka razowa i żytnia
kasza jaglana, gryczana
płatki owsiane

sery żółte
sery topione

wieprzowina, baranina
gęsi, kaczki
konserwy, tłuste ryby
solone
wędzone

smalec
margaryny twarde
słonina

soczewica
groch, fasola
kapusta świeża i kwaszona
kalafior
czosnek
cebula
grzyby

czekolada
ciastka z kremem
ciasta kruche i francuskie

pieprz, papryka
musztarda, ocet
gałka muszkat., imbir, maggi

Najbardziej znana dieta niskobiałkowa to ziemniaczano - jajeczna.

Dla osób na diecie niskobiałkowej polecam preparat TNT - zawiera wszystkie najważniejsze witaminy, minerały a nawet włókna pokarmowe, natomiast w porcji jest tylko niewiele ponad 1 g białka.

Również Chlorofil jest bardzo polecany w schorzeniach nerek.
W stanach skąpomoczu należy ograniczyć podaż sodu oraz ilość płynów.
Ilość płynów wyznacza się na podstawie objętości wydalonego poprzedniego dnia moczu + 1/2 l płynów traconych przez skórę i płuca
ZASADY ŻYWIENIA W SCHORZENIACH TRZUSTKI

Tutaj znajdziesz schemat budowy trzustki

Enzymy produkowane przez trzustkę i wydzielane do przewodu pokarmowego biorą udział w trawieniu podstawowych składników pokarmowych : białek, tłuszczy i węglowodanów.
Aby zapobiec procesom trawienia wewnątrz samej trzustki, enzymy trawiące białka ( proteolityczne ) wydzielane są w formie nieczynnej i ulegają przekształceniu w przewodzie pokarmowym do form aktywnych pod wpływem innego enzymu - enterokinazy, wytwarzanej przez komórki błony śluzowej dwunastnicy.
Ostre zapalenie trzustki powstaje wtedy, gdy enzymy proteolityczne nagle uczynnią się w trzustce, wskutek czego zaczynają działać już w obrębie komórek narządu, powodując ich "samotrawienie".

Objawy to nagły ból w jamie brzusznej, któremu towarzyszą często nudności, wymioty, objawy dyspeptyczne ( uczucie pełności poposiłkowej, wzdęcia, kruczenia i przelewanie w jamie brzusznej ), a w ciężkich przypadkach niedrożność porażenna jelit, zaburzenia krążenia, oddychania, niewydolność nerek, zaburzenia krzepnięcia krwi, wstrząs. Ciągle jeszcze śmiertelność w tej chorobie wynosi 10%.
W każdym przypadku, nawet lekkim chory powinien być leczony w szpitalu i tu w ostrej fazie obowiązuje zakaz podawania do przewodu pokarmowego pokarmów i płynów. Później obowiązuje dieta kleikowo-kaszkowa, bez tłuszczu, a następnie dieta łatwo strawna.
Rokowania po przebyciu ostrego zapalenia trzustki są dobre, zdecydowana większość chorych wraca zupełnie do zdrowia, pod warunkiem usunięcia czynników usposabiających jak np. picie alkoholu czy leczenie kamicy żółciowej.
W okresie zdrowienia po przebytym ostrym zapaleniu trzustki dochodzi się stopniowo do diety, która w pełni pokrywa zapotrzebowanie chorego na energię i składniki odżywcze, ale zapewnia trzustce spokój czynnościowy.
Dlatego początkowo ogranicza się znacznie tłuszcze do 40 g na dobę i nieznacznie białko. Je się często i nieobficie.
Produkty wskazane :
- pieczywo jasne i czerstwe
- drobne kasze, ryż, makarony
- chude mleko, twaróg
- chude ryby, wędliny, drób, cielęcina i wołowina
- ziemniaki
- masło, oleje zimnotłoczone
- warzywa i owoce zawierające wit. C i beta - karoten, najlepiej gotowane, przecierane lub w postaci budyniów
- napoje : słaba herbata, bawarka, napary z ziół, kawa zbożowa z mlekiem, woda z sokiem owocowym
- zupy mleczne, owocowe, krupniki, jarzynowe przecierane
- desery : kisiele, musy, kompoty, galaretki owocowe
Ze względu na technologię przyrządzania zaleca się potrawy gotowane, duszone bez obsmażania, pieczone w folii, potrawki, pulpety, sosy o łagodnym smaku zaprawiane słodką śmietanką z mąką, żółtkiem, masłem.
Produkty przeciwwskazane : - pieczywo razowe, żytnie, grube kasze, grube makarony,
- przekwaszone przetwory mleczne
- jaja
- tłuste mięsa, ryby, wędliny, peklowane
- śmietana, smalec, margaryny,
- cebula, kapusta, papryka, szczypior, rzodkiewki,
- orzechy,
- gruszki, śliwki, czereśnie
- strączkowe,
- chałwa, czekolada, słodycze zawierające tłuszcz, kakao, ciasta, torty, ciastka z kremem, tłuste ciasta.
Przeciwwskazane jest przyrządzanie potraw : smażenie, duszenie z obsmażaniem, pieczenie, sosy na zasmażkach, sosy na wywarach mięsnych.
Po pewnym czasie ( jeśli chory będzie tolerował czyli nie będzie miał odczuć dyspeptycznych ) można zwiększyć ilość tłuszczu do 50 g na dobę, a następnie do 60-80g. Etapy diety trwają ok.4-6 tygodni, w tym czasie i później można też wspomagać trzustkę poprzez podawanie preparatów z pankreatyną ( Food Enzymes )

Przewlekłe zapalenie trzustki w odróżnieniu od ostrego, powoduje, że sprawność trzustki nigdy nie powraca do wartości prawidłowych.
Jest więc to schorzenie trwałe charakteryzujące się postępującym upośledzeniem wydzielania enzymów trawiennych, a u ok.30-40% chorych również uszkodzeniem komórek wydzielających insulinę co prowadzi do rozwoju cukrzycy.
Wśród czynników przyczynowych na pierwszy plan wysuwa się nadmierne spożycie alkoholu.Ten niekorzystny wpływ alkoholu ulega spotęgowaniu przez jednoczesne stosowanie diety bogatotłuszczowej i bogatobiałkowej.
U osób niespożywających alkoholu pojedyncza jego dawka powoduje hamowanie na 2 godz. wydzielania enzymów. U osób systematycznie spożywających alkohol, nie występuje zahamowanie wydzielania, ale jego pobudzenie, co objawia się nadmiernym wydzielaniem enzymów trzustkowych, które jako cząsteczki białka, zatykają drobne przewody trzustkowe, co doprowadza do upośledzenia odpływu soku trzustkowego i w konsekwencji do zwłóknienia narządu. Zmiany te są nieodwracalne !
W kilku procentach przypadków przyczynami przewlekłego zapalenia trzustki mogą być : - nadczynność przytarczyc,
- niedrożność przewodu trzustkowego spowodowana np. kamieniem trzustkowym czy urazem,
- czynniki dziedziczne,
- mukowiscydoza,
- stres
- zakwaszenie organizmu
- czynniki żywieniowe ( dieta nisko białkowa, zwłaszcza niedobór metioniny , dieta niskotłuszczowa )

Podstawowe objawy : napadowy, rzadziej stały ból w nadbrzuszu, czasami z promieniowaniem do prawego lub lewego podżebrza, bądź do dolnej części kręgosłupa piersiowego, postepujący ubytek masy ciała, czasami żółtaczka.
Najczęstszą przyczyną bólu jest spożycie alkoholu lub posiłku zawierającego tłuszcz.
Ból zaczyna się najczęściej w kilkadziesiąt minut po spożyciu posiłku, natomiast po spożyciu alkoholu może pojawiać się dopiero po kilku lub kilkunastu godzinach. Tak długi okres upływający od spożycia alkoholu do wystąpienia objawów powoduje, że nie zawsze łączy się te dwa zjawiska ze sobą.
Ból trawa długo, od kilku godzin do kilku dni. Leki alkalizujące czy głodzenie nie łagodzi bólu. Ból może zmniejszać się po podciągnięciu kolan. Chudnięcie jest postępujące i nasila się w okresach bólu. Żółtaczka ma charakter mechaniczny i jest związana z uciskiem włókniejącej trzustki w obrębie jej głowy na przewód żółciowy wspólny.
W późniejszym okresie choroby występują zaburzenia trawienia i wchłaniania w obrębie jelita cienkiego, spowodowane dużym niedoborem tzrustkowych enzymów trawiennych, zwłaszcza lipazy. Powoduje to wystąpienie tzw.biegunki tłuszczowej, manifestującej się oddawaniem stolców połyskujących, które nie chcą łatwo spłukać się w toalecie, mogą być śmierdzące, obfitsze, można w nich zauważyć niestrawione włókna mięsa czy więcej innych składników niż normalnie , czas przechodzenia pokarmu przez jelita staje się zdecydowanie krótszy. Stolce tłuszczowe często mają odczyn zasadowy z powodu wzmożonego gnicia niestrawionego białka.
Częstym objawem jest wypadanie włosów, ciągłe wzdęcia, swędzenie skóry, a ponadto na skórze mogą pojawiać się charakterystyczne czerwone plamki.
We krwi stwierdza się zwiększoną ilość lipazy w stosunku do diastazy.
Często zapaleniu trzustki towarzyszy niskie ciśnienie.
Rozpoznanie przewlekłego zapalenia trzustki nie jest łatwe i zazwyczaj wymaga wnikliwej analizy wymienionych objawów.
Leczenie przewlekłego zapalenia trzustki musi uwzględnić kilka bardzo istotnych elementów :
- bezwzględnie trzeba usunąć czynnik powodujący uszkodzenie trzustki : alkohol, kamienie żółciowe czy trzustkowe, inne przeszkody w odpływie soku trzustkowego.
- podawanie wyciągów trzustkowych ( pankreatyna )
- dieta

Jedną z podstawowych cech diety w przewlekłym zapaleniu trzustki jest ograniczenie tłuszczu ( do 50 g na dobę albo jeszcze mniej , nawet tylko 25 g jeśli nadal występuje biegunka tłuszczowa ).
Głównym dostawcą energii powinny być węglowodany, ale głównie te bogate w skrobię ( pieczywo, potrawy mączne, drobne kasze ). Słodycze powinny być ograniczone, ponieważ przy istniejącej skłonności do biegunek sprzyjają one nasileniu procesów fermentacyjnych w jelicie grubym. Ilość cukru nie powinna przekraczać 50 g na dobę.
Dieta powinna być łatwostrawna, z ograniczeniem błonnika ( należy unikać warzyw i owoców zawierających dużo błonnika ) i mieć stosunkowo dużą wartość energetyczną.
Należy unikać ostrych przypraw, mocnej kawy i herbaty.
Dieta jest więc zbliżona do diety stosowanej w przewlekłym zapaleniu dróg żółciowych i kamicy żółciowej.
Produkty dozwolone i przeciwwskazane jak w ostrym zapaleniu trzustki.
Tolerancja surowych warzyw i owoców jest indywidualne i jeśli pojawiają się objawy dyspeptyczne, należy podawać warzywa i owoce gotowane ( pieczone ).
Aby w szczególności poprawić trawienie tłuszczu podaje się preparaty z wyciągami trzustkowymi ( FOOD ENZYMES )
a także witaminy rozpuszczalne w tłuszczach ( A, D, E, K - przydatna będzie również LECYTYNA ), wit. grupy B - NUTRI-CALM oraz wit.E i wit.C w celu działania antyoksydacyjnego.
Leczenie przewlekłego zapalenia trzustki nie prowadzi do wyleczenia choroby, ponieważ powstałe zmiany mają charakter nieodwracalny.
Natomiast celem leczenia jest walka z bólem ( bardzo pomocne okazują się : SOK NONI lub MORINDA ) ,
zahamowanie biegunek ( CHLOROFIL , FOOD ENZYMES do 6 kapsułek na raz , LECYTYNA ).
Wychudzonym osobom można zaproponować : TNT - koktail odżywczy, MEGA CHEL lub WITAZAURY - HERBAZAURY
PROTEASE PLUS - przyspiesza likwidację stanów zapalnych,
ANTYOKSYDANT i GRAPINE - antyoksydanty zabezpieczają przed zmianami nowotworowymi.

Rak trzustki

Tak jak w każdej chorobie nowotworowej istotne znaczenie dla rokowania ma wczesne rozpoznanie i leczenie chirurgiczne. Niestety, w raku trzustki wczesne rozpoznanie stawiane jest bardzo rzadko i w ponad 95% przypadków choroba jest rozpoznawana w fazie zaawansowanej, nie dającej możliwości aktywnego leczenia. Leczenie tych chorych stwarza wiele problemów.
Tu przeczytasz więcej.
U chorych, których nie operowano z powodu zaawansowanej choroby, największym problemem jest walka z bólem, narastającymi zaburzeniami łaknienia, postepującym zmniejszeniem masy ciała i narastającymi niedoborami morfotycznymi, białkowymi i elektrolitowymi. Cukrzyca u tych chorych rozwija się rzadko. Zasady postępowania dietetycznego u chorych z nieoperacyjnym rakiem trzustki są takie same jak u osób z przewlekłym zapaleniem tego narządu. Dotyczy to również produktów wskazanych i przeciwwskazanych.
Do zalecanych produktów NSP podanych wyżej, przy nowotworze trzustki pomocne będą : PAW - PAW , PROTEASE PLUS , E - TEA , INDOLE 3 CARBINOL , PAU D'ARCO , CHRZĄSTKA REKINA , MORINDA - w doborze preparatów pomoże lekarz współpracujący z NSP.

Brak trzustki ( całkowite usunięcie )

Najczęstsze zaburzenia związane z całkowitym usunieciem trzustki, szczególnie w pierwszym okresie po operacji, to cukrzyca i przewlekła biegunka. Żywienie jest poza jelitowe. Później ( po ok.2-3 tygodniach ) przechodzi się na dietę po operacjach i zaczyna podawać wyciągi trzustkowe, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach ( A, D, E, K ) i pierwiastki śladowe ( idealny jest w tym wypadku TNT ).
U chorych po usunięciu trzustki istnieje duże zapotrzebowanie energetyczne ( co najmniej 3000 - 3500 kcal/dobę ) .
ZASADY ŻYWIENIA W CHOROBACH WĄTROBY

Tutaj znajdziesz schemat budowy wątroby i opis funkcji wątroby

Tutaj znajdziesz : OCZYSZCZANIE WĄTROBY przy pomocy preparatów NSP, opis schorzenia pęcherzyka żółciowego, a także zalecaną suplementację

Przewlekłe choroby wątroby obejmują szereg jednostek chorobowych, z których do najważniejszych należą:
- przewlekłe zapalenie wątroby
- marskość wątroby
- toksyczne uszkodzenie wątroby
- hemochromatoza
- choroba Wilsona

W leczeniu tych chorób żywienie jest podstawowym elementem terapii.

W przewlekłych chorobach wątroby dochodzi do zaburzeń przemiany poszczególnych składników pokarmowych.
Do najważniejszych należą :

zaburzenia metabolizmu białkowego,

zaburzenia przemiany substratów energetycznych ( upośledzenie tolerancji węglowodanowej, zmniejszenie wykorzystania glukozy albo hipoglikemia).

upośledzenie wchłaniania tłuszczu ( przy przewlekłej żółtaczce )

zaburzenia metabolizmu mikroelementów i witamin ( zwłaszcza zaburzenie wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach czyli A, D, E, K , wzrost zapotrzebowania na witaminy z grupy B i magnez, wzrost utraty z moczem cynku, niedobory cynku, magnezu, potasu i żelaza przy biegunkach, leczeniu diuretykami, diecie hipokalorycznej, u alkoholików, zaburzenia wchłaniania i metabolizmu wapnia w znacznej cholestazie, niedobór witamin A i D, B6 i kwasu foliowego w przewlekłych żółtaczkach, u alkoholików, przy przyjmowaniu cholestyraminy, glukokortykoidów i neomycyny, niedobór B1, B6 i B12 u alkoholików, niedobory witaminy C u 40-50% chorych z marskością wątroby )

W około 70% przewlekłych chorób wątroby występują objawy niedożywienia białkowo-kalorycznego, które pogarsza rokowanie u tych chorych, zwiększając ilość występujących powikłań.
Przyczyną niedożywienia są zaburzenia metaboliczne wywołane przez proces chorobowy toczący się w wątrobie.
Żywienie w przewlekłych chorobach wątroby ogólnie nie zależy od jednostki chorobowej, lecz głównie od rodzaju występujących zaburzeń metabolicznych. Dlatego jako kryterium doboru diety przyjmuje się stopień wyrównania lub wystąpienie niewydolności wątroby, a także określenie stopnia niedożywienia i ewentualne wystąpienie żółtaczki.
Do najprostszych metod oceny stanu odżywienia należy :
- pomiar masy ciała
- pomiar obwodów ramienia
- pomiar wydalania kreatyniny z moczem
- ocena stężenia w surowicy krwi białek : albuminy lub transferyny, prealbuminy czy białka wiążącego retinol.

Celem żywienia jest dostarczenie wszystkich niezbędnych składników pokarmowych, aby utrzymać równowagę metaboliczną, wyrównać występujące niedobory pokarmowe, dostarczyć substraty do regeneracji komórek wątrobowych ( bardzo pomocne mogą być preparaty NSP ).
Żywienie w przewlekłych chorobach wątroby często napotyka trudności związane z różnymi objawami choroby oraz jej przewlekłym i postępującym charakterem.
Należą do nich :
- brak łaknienia,
- uczucie pełności i wzdęcia,
- pragnienie,
- okresowe zaburzenia trawienia ( zwłaszcza u alkoholików),
- monotonia diety.

Żywienie chorych z przewlekłymi chorobami wątroby w okresie wyrównania
Żywienie w tym okresie zbliżone jest do żywienia prawidłowego.
Energia : 35-40 kcal/kg dzień ( dla osób z objawami niedożywienia 42-45 kcal/kg )
Białko : dieta bogatobiałkowa działa korzystnie na przebieg choroby ; zalecana dobowa norma wynosi 1,3 - 1,5 g/kg białka o dużej wartości biologicznej.
Tłuszcze : zwłaszcza łatwostrawne są dobrze tolerowane pod warunkiem, że nie ma objawów żółtaczki , a także innych zaburzeń w wydzielaniu żółci jak np.choleostaza czyli zastój żółci czy zaburzeń w wydzielaniu enzymów .
Ta więc w wypadku wystąpienia po posiłku tłuszczowym takich objawów jak : gorzkie lub puste odbijanie, wzdęcia, tępe pobolewanie w nadbrzuszu, zaparcie lub biegunka, odbarwienie stolca należy ograniczyć spożycie tłuszczu.
Zalecana dobowa ilość tłuszczów powinna wynosić 1g/kg, należy jednak wykluczyć spożycie tłuszczów stałych o wysokim punkcie topienia jak : łój, słonina, smalec. Chorzy najlepiej tolerują śmietankę, masło, miękkie margaryny, oliwę, oleje.
Węglowodany : sa dobrze tolerowane w wyrównanej postaci przewlekłych chorób wątroby.
Spożycie węglowodanów nie powinno być mniejsze niż 300g, ale nie powinno też przekraczać 350-400g.
Ostatnio wykazano występowanie w przewlekłych chorobach wątroby objawów nietolerancji węglowodanowej, charakteryzującej się m.in. gorszym wykorzystaniem glukozy przez tkanki obwodowe, zmniejszeniem powinowactwa tego cukru do swoistych receptorów tkankowych, zaburzeniami w wydzielaniu insuliny.
Wykazano również, że nadmiar cukrów prostych w diecie powoduje zwiększenie syntezy triacylogliceroli w wątrobie i zmniejszenie wytwarzania fosfolipidów. Prowadzi to do nasilonego stłuszczenia tego narządu.
Obserwacje kliniczne dostarczyły też dowodów na to, że dieta bogata w łatwoprzyswajalne cukry proste powodowała pogorszenie, a uboga w te składniki dawała szybką poprawę obrazu klinicznego.
Z tego względu obecnie zaleca się ostrożne podawanie cukrów prostych, a niekiedy ich ograniczenie do 50 g na dobę, zarówno w postaci cukru do słodzenia, jak i zawartego w słodyczach i owocach.
Niektóre doniesienia podkreślają lepszą przyswajalność fruktozy ( tolerancja 30-50g) przez chorych na przewlekłe choroby wątroby. Stąd uzasadnione jest podawanie miodu jako źródła energii.
Z diety należy wykluczyć nadmiar błonnika, zwłaszcza jeśli istnieje skłonność do wzdęć i biegunek.
Składniki mineralne : W marskości wyrównanej podaż składników mineralnych jest zbliżona do normalnej.
Zapotrzebowanie na sód pokrywa 5-8g soli kuchennej.
Zapotrzebowanie na potas wynosi 1000-1500 mg/dobę.
Przy współistnieniu zespołu złego wchłaniania zaobserwowano w marskości wątroby objawy niedoboru wapnia. W takich stanach zapotrzebowanie na wapń wzrasta do 1500mg/dobę.
Zapotrzebowanie na pierwiastki śladowe nie jest ustalone, ale mnożą się doniesienia wykazujące niedobór niektórych mikroelementów jak np.cynku i selenu.
Witaminy : często dochodzi do ich niedoborów. Wątroba traci zdolność ich magazynowania, a także upośledzone jest wchłanianie , spożytkowywanie jak również zaburzone jest przemiana prowitamin (np. betakarotenu w wit.A ).
Stąd zaleca się zwiększenie podaży witamin zwłaszcza A ( gdy brak objawów niedoborów wystarczy 5000jm), K ( gdy zaburzone procesy krzepnięcia 10-20mg ), C ( do 1000 mg na dobę ) i witamin grupy B (B1 - 30-50 mg; B2 - 5-10 mg ; B6 - 50-100 mg ; B12 - 50-100 mg ; PP - 100 mg ).
Płyny - nie ogranicza się
Alkohol - bezwzględnie przeciwwskazany

Pokarmy dozwolone i przeciwwskazane w przewlekłych chorobach wątroby

Produkty zbożowe :
pieczywo pszenne, bułki - dobrze wypieczone,
kasze za wyjątkiem grubych ( zwłaszcza przy skłonności do wzdęć),
biszkopty, herbatniki, sucharki, pieczywo drożdżowe małotłuszczowe,
Dzienna podaż produktów zbożowych : 400-470 g

Mleko i przetwory mleczne :
biały ser,
twarożek,
śmietanka.
Dzienna podaż produktów mlecznych : 1l mleka lub 150 g twarogu

Jaja: żółtko przeciwwskazane przy zaburzeniach wydzielania żółci.
Dzienna podaż wynosi co najmniej 1 jajko.

Mięso i ryby :
tylko chude w ilości 150-170g/dobę

Masło i tłuszcze roślinne : dzienna podaż 30-50g
oliwa jest przeciwwskazana przy zaburzeniach dróg żółciowych,
pozostałe tłuszcze zwierzęce i margaryny twarde są przeciwwskazane

Ziemniaki - w zależności od łaknienia i zapotrzebowania energetycznego

Warzywa i owoce:
dzienna podaż 300-400g
w postaci przecierów, soków, jeśli są tolerowane to w postaci rozdrobnionych surówek
owoce bez skórki, pestkowe przetarte
źle tolerowane są gruszki i śliwki
przeciwwskazane są : kapustne, szparagi, cebula, seler, czosnek, zbyt dużo brukwi i buraków, strączkowe suche.

Słodycze :
dżem, galaretki, miód
przeciwwskazane czekolada i kakao
dzienna podaż cukru 50-70g

Używki :
herbata, kawa, kakao, alkohol przeciwwskazane

Przyprawy :
przeciwwskazane papryka i musztarda

Technologia przyrządzania posiłków :
gotowanie, duszenie, pieczenie w folii
przeciwwskazane smażenie i pieczenie
zaleca się dzielić dzienną porcję na 5-6 posiłków

Żywienie chorych z przewlekłymi chorobami wątroby w okresie niewyrównania

W zaawansowanych chorobach wątroby ( np. w marskości lub przewlekłym zapaleniu wątroby) dochodzi do wystąpienia objawów niewyrównania, które zazwyczaj poprzedzają pojawienie się niewydolności.
Do objawów niewyrównania należą : objawy nadciśnienia wrotnego, objawy puchliny brzusznej, pojawienie się obrzęków, żółtaczki, narastające zmniejszenie stężenia albumin we krwi, pojawiają się objawy zaburzeń metabolizmu poszczególnych składników pokarmowych, zmienia się skład aminokwasów w surowicy krwi, zwiększa stężenie amoniaku, zmniejsza się synteza mocznika, obniża się tolerancja glukozy, maleje synteza i wydzielanie żółci co prowadzi do zaburzeń trawienia i wchłaniania tłuszczy, biosynteza lipoprotein jest upośledzona, a także transport i synteza niektórych witamin.
Opracowanie diety jest trudne, tym bardziej, że zmniejsza się tolerancja na białko.

Energia :
Jeżeli pojawią się nudności, wymioty, brak łaknienia to nalezy ograniczyć podaz do30 kcal/dobę.

Białko:
Stosuje się dietę bogatobiałkową, zwłaszcza, że przy podawaniu leków moczopędnych ( aby zmniejszyć obrzęki )dochodzi do utraty azotu z moczem, a przy likwidowaniu płynu puchlinowego dochodzi do utraty białka ustrojowego.
Jednak w miarę nasilenia się stopnia upośledzenia wątroby maleje tolerancja na białko.
Zaleca się wtedy stosowanie białka roślinnego, wzbogaconego o produkty mleczne lub aminokwasy o rozgałęzionym łańcuchu bocznym jak : leucyna, izoleucyna i walina.( np. odżywka Lactostrict, Hepatic).
Tłuszcze : w przypadkach przebiegających z choleostazą, połączoną z oddawaniem stolców bezżółciowych, przy daleko posuniętej niewydolności wątroby, dobową podaż tłuszczów należy zmniejszyć do 0,8g /dobę obserwując czy nie wystąpią objawy nietolerancji.
Składniki mineralne i witaminy :
gdy występują obrzęki i puchlina brzuszna należy stosować dietę małosolną ( ograniczenie soli do 500 mg - 1500 mg), ale z kolei należy zwiększyć podaż potasu ( sok pomidorowy, ziemniaki w łupinach, wywary z warzyw, suplementacja)
Zaleca się uzupełnianie diety witaminami i składnikami mineralnymi, zwłaszcza zwraca się uwagę na wyrównanie niedoborów cynku.

Stłuszczenie wątroby

cdn

Bibliografia:
m.in. "Żywienie człowieka" pod redakcją Hasika i Gawęckiego

załóż swój sklep internetowy

Promocje | Darmowe Forum | Sklepy | Randki | Opinie, Testy, Oceny

SUBskrypcj@

Jeśli chcesz być powiadamiany o nowościach na tej stronie, wpisz swój adres e-mail.

Twój email

dowiedz się więcej >>

Pagerank dla www.natura.abc24.pl